Everest / Vinson Blog

Przez kilka dni odpoczynek w Base Camp. Niestety nie poblogujemy i nie poserfujemy za wiele, bo mobilny internet China Mobile przestał działać… Szczęśliwie udało mi się zaprzyjaźnić z braterską ekspedycją chińską. Raczej trzymają się na uboczu, ale przełamaliśmy lody. Jedna z uczestniczek udostępniła internet, w rewanżu od rana korzystam z ich kuchni. Nareszcie jakaś kulinarna odmiana. Niestety Chińscy Bracia i Siostry ruszają do ABC, więc stąd tylko kilka słów na Blogu…

 

Ile będzie trwała moja rekonwalescencja (bo jestem tak połamany, że ledwo się ruszam) w BC? To zależy od prognozy pogody. Niestety wygląda na to, że już po 15 maja będą dobre warunki do ataku szczytowego. Oznacza to, że z dłuższego wypoczynku raczej nici…

 

Już 12-13 maja większość ekspedycji wyrusza do Advance Base Camp, aby w każdym momencie być gotowym na atak szczytowy. Czekam na Ang Passanga. Pewnie i my nie później niż 14 maja ruszymy do góry.

Zwiń

2-3 maja. Przejście z BC do ABC. Spotkanie z Rysiem Pawłowskim i jego czteroosobową ekipą.

 

4 maja. Dzień odpoczynku, podejście pod ścianę Przełęczy Północnej na 6.600 m. n.p.m. Spotkanie z Zygmuntem Berdychowskim, członkiem ekspedycji 7 Summits Club, który jak się okazało kilka dni później zrezygnował. Tego samego dnia spotkanie z kolejnymi Polakami – wyprawą z Katowic pod egidą Polskiego Związku Alpinizmu (czterech wspinaczy, trzech Szerpów). W skład wyprawy wchodzą m.in. Darek Załuski i Wojtek Kukuczka (syn Jerzego). Darek niestety wylądował w szpitalu z Zanghmu, ale podobno ma wrócić. Wszyscy mają pod Górkę…

 

5 maja. Mamy wejść na Przełęcz Północną i dokończyć aklimatyzację. Padający śnieg krzyżuje szyki.

 

6 maja. Wchodzimy z Ralfem na Przełęcz Północną (7.060 m n.p.m.). Choć cała najtrudniejsza część drogi zaporęczowana, wysiłek ogromny. Przy okazji padają moje osobiste rekordy wysokości: wejścia (Aconcagua 6.962 m n.p.m.) i biwakowania (Everest Advance Base Camp 6.400 m n.p.m.).

 

7 maja. Pierwszy nocleg na Przełęczy. Dopóki się leży wszystko w porządku, ale kiedy trzeba wstać każda czynność sprawia trudność. O 6.00 nad ranem Passang idzie przygotować obóz na wysokości 7.600 m n.p.m., a ja mam iść tak wysoko jak dam radę. Dotarłem do 7.400 m n.p.m.

 

8 maja. Po drugiej nocy na wysokości ponad 7.000 m n.p.m. schodzimy do ABC. Całe szczęście. Mimo, że mój organizm nieźle znosi wysokość, zaczynam czuć że coś jest nie tak. Po zaledwie dwóch godzinach docieramy do ABC. Koniec aklimatyzacji. Po dwóch noclegach na Przełęczy Północnej oraz osiągnięciu 7.400 m n.p.m. pozostaje czekać na okno pogodowe i atak szczytowy. Jestem zmęczony, jakbym był już na górze. Jestem szczęśliwy, jakby to był już koniec wyprawy.

 

9 maja. Wygląda na to, że pogoda na atak szczytowy ma być od około 16 kwietnia. Jutro schodzimy więc odpocząć na kilka dni do Base Camp. Odwiedzam lekarza indyjskiej ekspedycji, który (wreszcie) przepisuje mi antybiotyk na kaszel, który wyniszcza mnie od miesiąca. Ostatnie noce przespane w połowie. Z powodu kaszlu nie mogę dokończyć co drugiej wypowiedzi. Antybiotyk i kaszel tak wstrętne, że chyba muszą być skuteczne…

 

10 maja. Kolejne monotonne zejście do Base Camp. Po drodze spotykam ekipę Pawłowskiego. Idą dokończyć aklimatyzację na Przełęcz Północną. Po drodze poznaję także Darka Załuskiego. Zdobywca K2 w 2011 r., teraz wrócił właśnie ze szpitala. Inny członek tej samej grupy lekarz z Gdańska, każe mi brać podwójną dawkę przepisanego antybiotyku, żeby pozbyć się kaszlu, a po zejściu do Base Camp pojechać na kilka dni do ciepłych wód w pobliżu Tingri. Pomysł świetny, ale prognozy wskazują, że wkrótce ma się rozpocząć okno pogodowe, więc chyba nie da rady…

Zwiń

Wtorek 2 maja. Trzeba dokończyć aklimatyzację i przygotować się do ataku szczytowego. Znowu męczący dwudniowy trekking do ABC, a następnie wejście na Przełęcz Północną, nocleg  w obozie na Przełęczy oraz podejście do obozu drugiego na wysokości około 7.500- 7.800 m n.p.m. Jeśli wszystko się powiedzie za nieco ponad tydzień będą gotów do podjęcia próby wejścia na Górę.

 

Zwiń

Niedziela 29 kwietnia. Dość. Tydzień w górach wystarczy. Robimy wakacje i wracamy do Base Camp. Na himalajskich nizinach na wysokości 5.150 m n.p.m. można spokojnie odpocząć i zregenerować siły. No i ten widok na Everest…

 

Zwiń

Luigi jest Włochem z Mediolanu. Ma ukończone 69 lat i po raz siódmy próbuje wejść na Everest. Pierwszy raz 32 lata temu od strony południowej, a w ciągu ostatnich 10 lat sześciokrotnie od strony tybetańskiej. Luigiego znają więc tu niemal wszyscy…

 

Luigi wspina się od wielu dziesięcioleci. Był w niemal wszystkich większych górach świata w Azji, obu Amerykach, Afryce i Europie. Zdobył jeden ośmiotysięcznik: Cho Oyu. Przez wiele lat był rygorystycznym zwolennikiem wspinaczki czystej: bez pomocy osób trzecich i bez tlenu. Dopiero w ostatnich latach złagodził rygorystyczne podejście. W zeszłym roku miał do pomocy Szerpę. W niewyjaśnionych okolicznościach Szerpa jednak zbiegł. W tym roku Luigi ma i Szerpę i butle z tlenem. Podobno jedna z butli była uszkodzona, więc Luigi demonstracyjnie, publicznie i na znak protestu z powodu niskiej jakości usług Monterosy po 10 dniach bezskutecznej walki o wymianę butli sam spuścił z niej pozostały tlen…

 

Luigi wyróżnia się strojem. Używa nietypowego wyposażenia alpinistycznego, którego najbardziej charakterystycznymi elementami są: pomarańczowa odblaskowa kurtka, jakiej używają robotnicy przy budowie dróg w Lombardii (o czym świadczy logo na kurtce), niebieska drelichowa kurtka wierzchnia oraz czapki pamiętające sukcesy futbolu włoskiego w początkach lat 80-tych.

 

Kiedy w niedzielę 29 kwietnia wszyscy wspinacze Monterosy z powodu złej pogody zdecydowali się na powrót z ABC do BC, jedynie Luigi postanowił pozostać i atakować Przełęcz Północną. Jego Szerpa Lakpa jest przerażony. Ucieknie?

Zwiń