29 March 2012
Drugiego po Bujaku i Klarnerze wejścia na Nanda Devi Wschodnią dokonał w 1951 r. późniejszy zdobywca Mount Everest Tenzing Norgay. Tak wspominał tę wspinaczkę “W miarę jak posuwaliśmy się naprzód, grań stawała się coraz to węższa i bardziej eksponowana, oblodzona …
Czytaj dalej >>
Drugiego po Bujaku i Klarnerze wejścia na Nanda Devi Wschodnią dokonał w 1951 r. późniejszy zdobywca Mount Everest Tenzing Norgay. Tak wspominał tę wspinaczkę “W miarę jak posuwaliśmy się naprzód, grań stawała się coraz to węższa i bardziej eksponowana, oblodzona lub też pokryta sypkim, niezwiązanym śniegiem. Nie byliśmy pierwsi na tej drodze. Dwanaście lat temu robili ją alpiniści polscy, zdobywając szczyt. Kilkakrotnie napotkaliśmy pozostawione przez nich liny i haki tkwiące jeszcze w lodzie, jednak zbyt już stare i zniszczone, aby można im było zawierzyć. Musieliśmy więc iść własną drogą – poprzez ogromne uskoki i turnie, to znów wąską krawędzią nad trzykilometrową przepaścią, a przez cały czas po stopniach tak niepewnych, iż w każdej chwili groziły obsunięciem. Ostatnimi laty zapytywano mnie nieraz, która z moich dróg była najtrudniejsza i najbardziej niebezpieczna. Spodziewano się usłyszeć, że Everest. Ale to nie Everest. To Nanda Devi East.”
Janusz Klarner, Nanda Devi, wyd. 1, Warszawa 1956.
Janusz Klarner, Nanda Devi, wyd. 2, Katowice 2010.
Zwiń